کروز کنترل تطبیقی (ACC) درواقع یک کروز کنترل هوشمند است که می‌تواند هنگام نزدیک شدن به خودرو جلویی به‌صورت خودکار سرعت را کم می‌کند و با ماشین مقابل همگام گردد. به‌این‌ترتیب که ابتدا راننده حداکثر سرعت را تعیین می‌کند سپس سیستم توسط یک حسگر رادار کوچک که در پشت جلوپنجره در زیر سپر قرار می‌گیرد، اگر خودروی جلویی کندتر حرکت کند سرعت شما به‌صورت خودکار کاهش می‌یابد و فاصله مجاز از خودروی جلویی کنترل می‌شود و اگر سیستم متوجه شود که دیگر خودرویی مقابل شما نیست، کروز کنترل با کنترل دریچه هوا سرعت شما را افزایش و به میزانی که تنظیم کردید بازمی‌گرداند. کروز کنترل تطبیقی همچنین بانام‌های کروز کنترل فعال، کروز کنترل مستقل، کروز کنترل هوشمند، و یا کروز کنترل رادار نیز شناخته می‌شود. در اکثر موارد این کار توسط یک رادار کوچک در پشت جلوپنجره مشبک و یا در زیر سپر انجام می‌گردد اما برخی از خودروسازها از لیزر، استفاده می‌کنند. فن‌آوری ACC هم در روز و هم در شب قابل‌استفاده است اما توانایی‌های آن در باران شدید، مه و برف مختل می‌شود.
ACC، بخش مهمی از آینده اتومبیل‌های بدون راننده را تشکیل می‌دهد. کروز کنترل تطبیقی به‌طور معمول با هشدار برخورد از جلو همراه است حتی اگر آن را فعال نکرده باشید. درزمانی که ACC درگیر می‌شود، سرعت ماشین با کمک ترمز و با حداکثر نیمی از نیروی پتانسیل ترمز کاهش میابد. (راننده و مسافر از این ترمزگیری احساس ناراحتی نمی‌کنند) انجام ترمز توسط چراغ قرمز فلش در بالای داشبورد (که در تصویر مربوط به فورد تورِس مشاهده می‌کنید)، یا با کلمات “!Brake” و یا “!Brake Now” در صفحه کیلومتر شمار نشان داده می‌شود و یا با صدایی رسا انجام این کار را به اطلاع شما می‌رساند. وقتی ACC درگیر نیست، سیستم همچنان به ردیابی ترافیک مقابل می‌پردازد و با اعلام هشدار شمارا از حوادث بالقوه باخبر می‌کند.
طرز استفاده از ACC
برای تنظیم کروز کنترل تطبیقی شما همان کاری را انجام دهید که در یک کروز کنترل استاندارد انجام می‌دادید. راننده پس فشار دادن دکمه “set”سرعت موردنظرش را در ACC مشخص می‌کند. بعدازآن، اگر بخواهد می‌تواند با فشار دادن دکمه‌های + و – سرعت را کم یا زیادتر کند. درنهایت، راننده می‌تواند فاصله موردنظر از ماشین جلویی را تنظیم کند که اغلب با سه دکمه کوتاه، متوسط، و بلند قابل تنظیم است. برخی از خودروسازان این مورد را با ۱، ۲ یا ۳ نشان می‌دهند.
شاخص در پانل ابزار و یا صفحه‌نمایش ماشین اغلب چیزی مانند خطوط همگرا، در بی‌نهایت را نشان می‌دهد که خب همان جاده است. هنگامی‌که رادار یک ماشین را در مقابل شما تشخیص می‌دهد یک آیکون ماشین نمایش داده می‌شود و یا آیکون ماشین تغییر رنگ می‌دهد.
اگر شما برای اولین بار می‌خواهید از ACC ماشین جدیدتان استفاده کنید آن را در طولانی‌ترین فاصله تنظیم کنید تا به‌مرور با عملکرد سیستم ACC این خودرو آشنا شوید. (حتی اگر خودرو قبلی شما هم این سیستم را داشته است.)
تکنولوژی پشت ACC
کروز کنترل تطبیقی به‌طور معمول با استفاده از رادار ماشین مقابل را شناسایی می‌کند. در ACC هایی که فول-رنج هستند، برخی از خودروسازان از دو رادار استفاده می‌کنند که یکی برای محدوده نزدیک یعنی حدود ۳۰ متر و دوم برای پوشش محدوده دور یعنی حدود ۱۸۰ متر مورداستفاده قرار می‌گیرد. درحالی‌که برخی هم از ACC های فول-رنج که قادر به استفاده از یک رادار هست نیز استفاده می‌کنند.
سیستم ACC با استفاده از کنترل دریچه هوا سرعت را افزایش می‌دهد و با حداکثر نیمی از نیروی پتانسیل ترمز سرعت شمارا کاهش می‌دهد.
اوایل ورود ACC ها رقابت بین استفاده از لیزر و رادار وجود داشت اما رادار هم در آب‌وهوای بد بهتر کار می‌کند و هم هزینه پایین‌تری نسبت به لیزر دارد. بااین‌حال، همچنان برخی از ACC ها نوری هستند. سوبارو از دو دوربین در جلوی آینه وسط برای سیستم بینایی آن استفاده می‌کند که در سیستم ترمز اتوماتیک آن‌هم کاربرد دارد و در سرعت‌های پایین اگر یک عابر پیاده در مسیر شما قرار گیرد خودرو را متوقف می‌کند.
ACC ممکن است در آب‌وهوای بد مشکل‌آفرین گردد. ممکن است در باران سنگین یا برف، سنسور مسدود می‌شود (که یک هشدار دریافت می‌کنید) یا سنسور در پنجره مشبک و یا در زیر سپر پوشیده از برف یا گل شده باشد.
تاکنون، کروز کنترل تطبیقی پیشرفت‌های زیادی نکرده است و تنها در برخی خودروها دقیق‌تر شده است. البته اخیراً پورشه می‌خواهد با سیستم بروز شده InnoDrive خود در همه حال شتاب جانبی معینی را در پیچ‌ها حفظ کند که در این صورت نیازی نیست راننده در پیچ‌ها هدایت خودرو را مجدد به‌دست گیرد و علاوه بر آن در این حالت سوخت کمتری هم مصرف می‌شود.
