امروزه سیستمی در چراغهای جلو برخی خودرو‌ها پیاده‌سازی شده است که ریشه آن را باید در دهه ۵۰ میلادی پیدا کنیم. این سیستم را اگر بخواهیم به طور ساده شرح دهیم، باید بگوییم که در سر پیچ‌ها با گردش فرمان، چراغهای جلو نیز زاویه می‌گیرند تا دید رو به جلو بیشتر شده و نقاط کور موجود در پیچ نیز در معرض نور چراغ‌ها قرار بگیرند.
این سیستم به نام AFS شناخته می‌شود که مخفف عبارت adaptive frontlight system به معنی چراغهای جلو تطبیقی است. در خودرو‌هایی که فاقد این سیستم هستند، در هنگام ورود به پیچ در جاده، چراغ همیشه رو به مستقیم تابیده و بیرون جاده را بیشتر از مسیر روشن می‌کند. این عیب خصوصا در مسیر‌های کوهستانی و پیچ و خم‌های مسیر می‌تواند بسیار خطرناک باشد. اما خودرویی که مجهز به این سیستم است، در هنگام چرخش و گذر از پیچ‌ها عملکرد و ایمنی بیشتر و بهتری خواهد داشت. به این معنی که یک موتور کوچک قرار گرفته درون کاسه چراغ‌ها با توجه به سرعت خودرو و میزان انحراف فرمان از خط مرکزی آن، اقدام به چرخش کاسه چراغ‌ها می‌کند. این سیستم می‌تواند کاسه چراغ‌ها را تا 15 درجه به هر طرف بگرداند که در مجموع 30 درجه خواهد بود.
اما این سیستم بیشترین اثر خود را از سرعت خودرو می‌گیرد. به این معنی که زاویه کم چرخش که نهایتا برابر با 15 درجه به هر سمت است، برای عبور در سرعت‌های بالا که چرخش خودرو به نسبت طول مسیر کم است، کاملا کافی خواهد بود. اما اگر خودرو در حال پارک کردن باشد و یا در یک مسیر کوهستانی پر پیچ و خم در حال تردد است، سیستم AFS به شکل دیگری توانایی خود را افزایش می‌دهد. به این صورت که اگر سرعت خودرو کم و زاویه پیچش زیاد باشد، در برخی خودرو‌ها با روشن‌شدن چراغهای کناری خودرو که به این منظور تعبیه شده‌اند و یا شدید‌تر شدن تابش چراغهای جلو، این عیب برطرف می‌شود. همچنین اکثر خودرو‌هایی که به این سیستم مجهز هستند، در عبور از سربالایی و سراشیبی‌ها نیز از این سیستم بی بهره نخواهند بود. به این معنی که با ورود به یک سربالایی، چراغ‌ها رو به پایین زاویه می‌گیرند تا مسیر بیشتری از روبه‌رو را روشن کنند و از تابش مستقیم به چشم رانندگانی که از روبه‌رو می‌آیند بکاهند و با ورود به یک سراشیبی این عمل به صورت عکس انجام می‌شود تا در لحظه ورود به سرازیری نیز دید کافی موجود باشد. این سیستم در هنگام دنده عقب رفتن از کار می‌افتد.
