در حال زندگی در یک دنیای دیجیتالی هستیم و این روزها کامپیوترها حتی می‌توانند جایگزین آدمک‌های تست‌های تصادف شوند. این مزیّت تست‌های تصادف دیجیتالی است؛ جایی که تفسیرهای کامپیوتری جای خرد شدن شیشه‌ها و مچاله‌شدن گل‌گیرها را می‌گیرد.
البته این تکنولوژی کاملاً جدید محسوب نمی‌شود، ولی مراحل توسعه آن همچنان در حال انجام است. وب‌سایت CNET ویدیویی در زمینه نحوه عملکرد این تست دیجیتالی منتشر کرده است.
در حال حاضر تعداد زیادی از خودروهای واقعی به منظور انجام تست‌های ایمنی، به صورت واقعی دچار ضربه می‌شوند و به نظر می‌رسد که این روند تا زمان توسعه کامل تست تصادف دیجیتالی ادامه داشته باشد. در مرحله کنونی، مطابق گزارش CNET، کارایی این تکنولوژی در سطح ۹۰ درصد قرار دارد.
در حالی که استفاده از تصادف‌های شبیه‌سازی‌شده به جای نمونه‌های واقعی آنها، به نظر با ایمنی لازم برای جاده‌های دنیای واقعی همخوانی ندارد، ولی نتایج نشان می‌دهند که بسیاری از آدمک‌های تست‌های تصادف کنونی تنها ۲۰ درصد از داده‌های ضربه بر روی بدن را در خود ثبت می‌کنند. در مقابل، شبیه‌سازی‌های کامپیوتری می‌توانند داده‌های پزشکی شامل واکنش استخوان‌ها و بافت‌های بدن انسان را به جنبه‌های مختلف یک تصادف و همین‌طور حالت‌ها و موقعیت‌های بدنی بیشتری را در هنگام ضربه ارزیابی کنند.
در نسخه مجازی تست تصادف، به‌جای آن که تنها از یک خودرو در شرایط واقعی استفاده شود، امکان ساخت هرگونه قطعه‌ای از خودرو و حتی میزان بنزین داخل آن به کمک طراحی کامپیوتری وسیله نقلیه وجود دارد و می‌توان آن را به دفعات در معرض تصادف قرار داد؛ بنابراین هیچ گونه تمیزکاری پس از انجام تست نیاز نخواهد بود.
همچنین کسانی که در پشت کامپیوتر این تست‌ها را دنبال می‌کنند، می‌توانند قطعات پوسته این خودروی مجازی را کنار بزنند و سلامت قطعات داخلی آن را نیز در واکنش به ضربه تصادف ارزیابی کنند. اگر نقاط ضعفی در این میان وجود داشته باشد، این نواحی می‌توانند دوباره طراحی شده و تست دوباره راه‌اندازی شود؛ دیگر نیازی به یک خودروی کاملاً جدید نیست.
از آنجا که این تکنولوژی هنوز به تکامل خود نرسیده است، محققان هنوز از تصادف‌های واقعی برای مقایسه بین خروجی در دو حالت مجازی و واقعی استفاده می‌کنند. یکی از مسائل در این زمینه، عملکرد کامپیوترهاست؛ روند ساخت یک تصادف شبیه‌سازی شده کامپیوتری بسیار آهسته است و مشاهده نتایج هر یک از شبیه‌سازی‌ها بین ۱۰ ساعت تا یک شبانه‌روز طول می‌کشد.
به این ترتیب، کامپیوتر که زمانی چشمان ما را به دنیای بازی مین‌یاب (Minesweeper) باز کردند، اینک می‌خواهند ما را از صدمات ناشی از یک تصادف مطلع سازند. هر دوی اینها (بازی مین‌یاب و تست تصادف دیجیتالی) با ترس و نگرانی از یک انفجار مجازی همراه هستند، ولی حداقل، امیدواری ما نسبت به پیش‌بینی شرایط تست تصادف در دنیای واقعی بیشتر است.
