تاریخچه روانکارها و روغن موتور

همگام با پیشرفت صنایع نیاز به روغن های با کیفیت بالاتر بیشتر شد. ابتدا سعی بر آن بود که با  تصفیه بهتر روغن و افزودن مواد افزودنی با کیفیت بالاتر، روانکارها و روغن موتورهای با طول عمر بالا تولید شود اما با افزایش نیازهای زندگی ، پیشرفت روزافزون علم و دستیابی بشر به تکنولوژی های جدید نیاز به تولید روانکارهای متعدد بیشتر شد.
فرمولاسیون و ساخت روغن های مصنوعی که قادر به فعالیت در محیط های پیچیده و سختی همچون فشار و درجه حرارت بالا گسترش یافت. با ظهور صنعت هسته ای نیاز به روانکارهای جدیدی برای استفاده در ماشین آلات صنایع هسته ای احساس گردید. روغن موتور و روانکارهای امروزی وظیفه محافظت از بخش های متحرک خودرو ها را بر عهده دارند، اصطکاک، سایش ،خوردگی و زنگ زدگی سطوح را نیز کاهش می دهند. همچنین خنک کاری و حذف اضافات از دیگر ویژگی های مهم یک روانکار مدرن است.
امروزه اکثر تولید‌کنندگان روعن  با ترکیب روغن های معدنی و مصنوعی، به ترکیب جدیدی از روغن پایه ها رسیده که به روغن های نیمه سنتتیک معروف بوده و  از نظر هزینه نسبت به روغن‌های تمام مصنوعی قیمت متاسبی داشته و از کیفیت مطلوبی نیز برخوردار است.
روغن موتور های مدرن امروزی از دو جز ؛ روغن پایه و ادتیو ( مواد افزودنی‌ ها ) تشکیل شده اند .  روغن پایه موجب می‌شود که روغن موتور ، روانکاری قسمت ‌های متحرک را انجام دهد و اصطکاک کاهش یابد . ولی از آنجایی‌‌ که روغن به تنهایی برای حفاظت موتور کافی نمی ‌باشد ، از مواد دیگری به منظور جلوگیری از خراب شدن روغن پایه تحت شرایط دمایی موتور و هم چنین حفاظت بیشتر موتور استفاده می‌شود که به آن افزودنی می گویند . افزودنی ‌ها که در فرمولاسیون روغن موتور شرکت می‌کنند ، عبارتند از :

ادتیوهای پاک‌کننده : برای پاکیزه نگه داشتن موتور استفاده می‌شود ، چون آلودگی‌ های مختلف را در حالت معلق نگه می‌دارد و مانع از نشستن آن ها بر روی قطعات موتور می‌شود .
بازدارنده ‌های خوردگی و زنگ‌زدگی : موتور را از آب و اسید های تشکیل شده محافظت می ‌نماید .
آنتی اکسیدان ‌ها : از اکسیداسیون روغن و درنهایت تشکیل لجن جلوگیری می‌ نماید .
مواد ضد سایش : یک فیلم روی سطح فلز تشکیل می‌دهند تا از برخورد فلز با فلز جلوگیری نمایند .
اصلاح‌کننده‌های ویسکوزیته : به جریان روغن موتور کمک می‌کند.