چرا مصرف کمتر پیشرانه‌های توربو دروغ است

امروز در رسانه ی اسپیدان به بررسی این موضوع میپردازیم که چرا مصرف کمتر پیشرانه های توربو دروغ است؟!

بدنه خودروها می توانند فرمهای متفاوتی داشته باشد. عموما می توان سبک بدنه خودروها را در تعدادی دسته بندی مختلف قرار داد. با اینحال بعضی از خودروها ممکن است در هیچ کدام از این طبقه بندیها جای نگیرند. بعضی از طبقه بندی ها نیز تداخل زیادی با هم دارند. مثلا خودروهای شاسی بلند و کراس اوور. بعضی از دسته بندی ها اکنون به هر نوع خودرویی اطلاق می شوند و از معنای اصلی خود فاصله رفته اند مثل ناچ بک.
در اینجا می خواهیم معمول ترین دسته بندی خودروها از لحاظ شکل و فرم بدنه را به شما نشان دهیم.

4×4 یا 4wd

خودروهای دودیفرانسیل که نیروی موتور به هر چهارچرخ منتقل می شود. این دسته بندی اخیرا با عرضه بیشتر سدان و استیشن های دو دیفرانسیل به چالش کشیده شده و دیگر نمی توان آن را طبقه بندی شکل خودروها دانست بلکه نوعی ویژگی فنی محسوب می شود. اما پیش از این ۴در۴ مترادف خودروهای شاسی بلند بیابانی یا SUV بود.

باگی (Buggy)

خودروهای ساحلی یا بیابانی حشره مانند که چرخ ها خارج از بدنه قرار می گیرند.

کابریو کوچ (Cabrio coach)

در این اتوموبیلها سقف پارچه ای جمع شو یا سانروف شیشه ای بزرگ چند تکه روی ریل حرکت کرده و باز و بسته می شوند. مانند ژیان

کابریولت و کانورتیبل

هر دوی این نوع عبارتها نشانگر خودروهایی هستند که سقف آنها بصورت کامل باز می شود. سقف می تواند از جنس پارچه، برزنت، چرم و یا هاردتاپ (فلز، کامپوزیت) باشد. همچنین مکانیزم باز شدن سقف هم می تواند دستی یا اتوماتیک باشد.

کوپه

خودروهای کوپه دارای دو در و سقف ثابت می باشند. درهای آنها از خودروهای سدان کشیده تر است تا مسافران عقب نیز راحتتر جابجا شوند. صندلیهای جلو نیز در انواع چهار نفره، رو به جلو تا می شوند تا بتوان به قسمت عقب راه یافت.

کوپه یوتیلیتی

این نوع از بدنه در واقع یک وانت با جای بار تخت و عموما دارای درب می باشد . برای ساخت این خودروها از سواری های معمول و تبدیل آنها به وانت بهره می گیرند.

کراس اوور (CUV)

معمولا با SUV اشتباه گرفته می شود . می توان کراس اوور را خودرویی بروی پلاتفرم ماشینهای سواری اما با ویژگیهای خودروهای SUV دانست. کراس اوورها با داشتن بدنه یکپارچه نسبت به SUV که معمولا دارای شاسی جداگانه می باشند متمایز می گردند. کراس اووها بیشتر مناسب جاده و مسیرهای شهری می باشند بنابراین بسیاری از آنها تک دیفرانسیل می باشند.

فست بک

در این نوع بدنه سقف و شیشه و درب صندوق در یک امتداد و با شیب ملایمی به یکدیگر متصل می شوند. در صندوق و شیشه عقب نیز همراه با هم باز می شوند.

هاچ بک
درصندوق و شیشه عقب با یدیگر متصل بوده اما زاویه آنها با سقف زیاد است. در پشتی (در سوم یا پنجم) تلقی شده و معمولا رو به بالا باز می شود. در این خودروها سه در به مفهوم دو در در پهلوها و در سوم در عقب و پنج در به مفهوم چهار در ورودی و یک در پشتی برای بار می باشد. هاچ بک ها خودروهای سبک و جمع و جوری هستند که بواسطه ابعاد مناسب بیشتر در داخل شهرها و ترافیک مورد استفاده قرار می گیرند.

LAV

خودروهایی که برای تفریحات و گردش آخر هفته (Leisure activity vehicle) طراحی شده اند. به نوعی ترکیب وانت یا مینی ون های کوچک با هاچ بک می باشند. فضای مناسب برای سرنشینان و لوازم همراه برای یک پیک نیک خارج از شهر از ضروریات این خودروهاست.

لیموزین

خودروهای سدان لوکس با فاصله بین دو محور زیاد که باعث افزایش فضا برای سرنشینان عقب و امکان نصب تجهیزات رفاهی خاص برای آنها می شود. معمولا جایگاه راننده توسط یک دیواره از قسمت سرنشینان جدا می شود.

مینی ون MPV

نوع خاصی از ون ها با اندازه کوچکتر که بیشتر برای مصارف شخصی استفاده می شوند. معمولا دارای سه یا چهار ردیف صندلی بوده، ارتفاعی بیشتر و حجم و فضایی بیشتر از سدان و استیشن ها دارند. مینی ون ها همچنین با نام خودروهای MPV یا multi-purpose vehicles نیز شناخته می شوند.

میکرو ون
خودروهایی با ابعاد بسیار کوچکتر از مینی ون ها که خواستگاه ژاپنی دارند. این خودروهای سبک برای حمل بارهای سبک و روزانه فروشگاهها استفاده می شوند. موتور آنها نیز طبق استاندارد KEI ژاپن زیر ۱ لیتر و معمولا ۶۶۰ سی سی حجم دارد.

ناچ بک

اگر بدنه خودرو را به سه بخش موتور، کابین و صندوق تقسیم کنیم، در خودروهای ناچ بک بوضوح این سه قسمت را خواهیم دید. معمولا قسمت سوم که صندوق عقب می باشد، کوتاهتر از دو بخش دیگر است. زاویه مشخص پنجره عقب و ستون عقب با سقف نیز از ویژگیهای ماشینهای ناچ بک است. خودروهای ناچ بک می توانند با انواع سدان، کوپه یا حتی هاچ بک همپوشانی داشته باشند.

پیک آپ یا وانت

خودروهای بارکش با فضای بار تخت در پشت کابین. پیک آپ در اندازه فول سایز، یا متوسط و کوچک دسته بندی می شوند. همچنین می توان اتوموبیلها را بر اساس فرم کابین (اسپرت، عمودی و مینی بوسی cab-forward یا دو کابین دو در یا چهار درب) و یا بر اساس فرم جای بار (کوتاه، بلند، پله ای، بدون جای بار، درب باز شو از پهلو و …) دسته بندی نمود. بعضی از انواع این خودروها دارای دو محور در عقب بوده و ظرفیت آنها نیز متفاوت است. حداقل ظرفیت وانتها از ۴۵۰ کیلوگرم و نهایت آن به ۳ تن بالغ می گردد.

رودستر-اسپایدر

اتوموبیلی با ۴ صندلی یا بیشتر و با سقف ثابت و بصورت دو یا چهار درمی باشند. دارای ستونهای A,B و C مشخص بوده و همانند ناچ بک ها می توان آنها را به سه باکس مجزا تقسیم کرد.

SUV

خودروهای اسپورت یوتیلیتی همانند یک استیشن واگن اما بروی یک ساختار وانت مانند و با توانایی حرکت در خارج از جاده می باشند. همه SUV ها دارای چهار چرخ متحرک (۴×۴ یا ۴WD) بوده ولی در بعضی از آنها امکان انتخاب بین حالت ۲WD و ۴WD موجود می باشد.

شوتینگ بریک (Shooting Brake)

در ابتدا این خودروها برای حمل افراد و لوازم باشگاههای تیراندازی مورد استفاده قرار می گرفتند. این اصطلاح امروزه برای خودروهای استیشن که به نوعی ترکیبی از یک واگن و یک کوپه هستند مورد استفاده قرار می گیرد.

استیشن واگن

اگر قسمت سوم بدنه یک ناچ بک را با فضای داخل اتاق ترکیب کنیم، یک خودرو با ظرفیت بیشتر بار یا مسافر خواهیم داشت که برخلاف انواع ناچ بک تنها به دو بخش قابل تمایز موتور و کابین قابل تقسیم است. قسمت بار از طریق در عقب یا داخل کابین قابل دسترسی است.

ون

خودروهایی با یک اتاق بزرگ و مرتفع برای حمل بار و مسافر در مقیاس متوسط. ون از عبارت caravan گرفته شده و می توان آن را وانت مسقف نیز دانست. در اروپا یا آمریکا این عبارت برای خودروهایی با اندازه های MPV تا مینی بوس استفاده می شود.

نامهای جایگزین و معروف:
بعضی از نامهای اختصاصی برای خودروها تبدیل به یک الگو شده اند. بعضی از خودروسازان هم برای مدلهای خاص خود از کلاسهای نامگذاری اختصاصی استفاده می کنند. در زیر به تعدادی از این نامهای معروف اشاره می کنیم.