کامیون‌های بدون راننده وارد بازار خواهند شد

کامیون های شرکت فرایت لاینر طوری طراحی شده اند که در بزرگراه ها در کنار کامیون‌های متداول و خودروهای کوچک تر مسیرها را طی کنند. این کامیون‌های خودران مجوز عبور از بزرگراه های ایالت نوادا را دارند. این اتفاق بسیار بزرگی برای صنعت کامیون سازی محسوب می شود چرا که پیدا کردن راننده هایی که این کار طاقت فرسا را بپذیرند کار مشکلی است. اگر با موفقیت رو به رو شوند می توانند ماشین های خودکار دیگری مانند کامیون های زباله جمع کن یا اتوبوس های شهری خودران را بسازند.‌
کامیون های خودران چندین مزیت مهم نسبت به کامیون هایی که کاملاً به وسیله راننده حرکت می کنند، دارند: یکی از این برتری ها کاهش مصرف سوخت است.

 از آنجا که این کامیون ها نسبت به انسانی که پشت فرمان یک کامیون نشسته است با نرمش بیشتری سرعت را زیاد و کم می کنند. برنامه دادن به چند کامیون برای این که همزمان به صورت کاروانی با هم مسیرها را بپیمایند سودمند خواهد بود؛ یک کامیون با قرار گرفتن پشت سر کامیون دیگر با مقاومت هوای کمتری رو به رو می شود و در نتیجه سوخت کمتری مصرف می کند. به علاوه با حرکت دسته جمعی، کامیون ها با هم ارتباط برقرار می کنند و به یکدیگر خبر می دهند که چه زمانی سرعت را کم کرده و چه زمانی سریع تر حرکت کنند.‌

کامیون ها اعضای صنعتی هستند که از مدت ها قبل نقش روباتیک داشته اند. در بندر روتردام در هلند، جرثقیل های روباتیک جعبه ها و کالاهای وارد شده را از عرشه کشتی بلند کرده و روی دسته های انبار شده از همان نوع کالا می گذارند که این کار را با کمک واگن های باری خودکار انجام می دهند. سال گذشته هلند اعلام کرد که در یک برنامه ۵ ساله قصد دارد این کشور را به ماشین های سنگین از نوع کامیون های خودران و هوشمند مجهز کند.‌
کامیون های خودران از لحاظ ایمنی نیز بر کامیون هایی که انسان راننده آنها است برتری دارند. بر اساس برآوردهای انجام شده حدود ۹۰ درصد تصادف های جاده ای به خاطر خطای انسانی پیش می آیند. هوش مصنوعی به کار رفته در این کامیون ها، اشتباهات انسانی را از صحنه حذف خواهند کرد.‌
یک ماشین خودکار هرگز خسته نمی شود، ذهنی ندارد که درگیر مشاجره خانوادگی یا اختلالات روحی باشد، هنگامی که به سوی خانه می راند دچار احساسات نمی شود، هرگز هوشیاری خود را از دست نمی‌دهد یا پیر و ناتوان نمی‌شود.‌
کامیون های خودران و هوشمند می دانند چگونه بین خطوط حرکت کنند، دنده عوض کرده و از برخورد با هر مانع یا وسیله‌نقلیه‌ای خودداری کنند. دوربین هایی بالای داشبورد این کامیون ها نصب شده که تا فاصله صد متری را کنترل و برای آن برنامه ریزی می کنند، خطوط عابر پیاده را شناسایی کرده و در بین خطوط به حرکت خود ادامه می دهند. رادارهای آنها جاده پیش رو را تا فاصله ۲۵۰ متری ارزیابی می کنند تا محل حرکت دیگر وسایل نقلیه را نقطه یابی کرده و به طور اتوماتیک خود را با هر نوع سرعتی سازگار کنند.

اما این کامیون ها به طور کامل بدون راننده نیستند، بلکه هنوز هم یک انسان راننده پشت فرمان آنها می نشیند و آماده است تا در صورت تغییر مسیر یا خطر احتمالی وارد عمل شود. به گفته برخی از کارشناسان، خطر این که راننده ها بیش از اندازه به این سیستم خودکار وابسته شوند وجود دارد یا ممکن است از این قابلیت کامیون در مواقعی که نباید آن را به کار گیرند سوء استفاده کنند. در واقع ممکن است مشکلاتی نیز در زمینه ایمنی رخ دهد.‌